کد مطلب:20560 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اسلام مي گويد اگر گناه كردي، به كسي نگو. آيا اين وضع رياكاري در جامعه اسلامي را تقويت نمي كند؟

اعتراف به گناه و اظهار آن، يا نزد مردم صورت مي گيرد يا نزد خدا. اگر نزد مردم صورت گيرد، يا براي آن است كه شخص خود را از خيانتي كه انجام داده آسوده كند، يا تصور مي كند كه از ريا پرهيز مي كند يا خداي ناكرده قصد اشاعة فحشا دارد.

هر سه مورد خصوصا مورد سوم نكوهيده و محكوم است، زيرا چنين اظهاراتي نه تنها دردي را دوا نمي كند ، بلكه شخص را از اعتبار و آبرو مي اندازد.

اگر اعتراف به گناه نزد خدا صورت گيرد، از غير از راه توبه امكان پذير نيست. و فقط خدا توبه پذير است .

قرآن فرمود: و كساني كه چون مرتكب كاري زشت شوند يا به خود ستمي كنند، خدا را ياد مي كنند و براي گناهان خويش آمرزش مي خواهند و كيست جز خدا كه گناهان را بيامرزد؟!.(1)

شخصي كه در پنهان گناه مي كند، از آبروي خودش مي ترسد، پس بايد به صورت پنهاني توبه كند، زيرا جز او و خدايش چه كسي بايد خبردار شود؟! ايا غير از خدا آمرزنده اي هست! البته اگر گناهكار توبه نكند يا توبة غير واقعي كند، ولي سعي نمايد ميان مردم چهره اي خوب از خود نشان دهد، زيانكار است.

اسلام مي گويد: مؤمن نزد خدا و مردم بايد عزيز باشد.

با اظهار گناه و عيب، آدمي از چشم مردم مي افتد و به ذلت كشيده مي شود.

از طرفي اظهار گناه نزد مردم مشكلي را حل نمي كند، بلكه به اشاعه گناه و شكسته شدن قبح معصيت مي انجامد كه امري ناپسند و زيان آوري است پس اسلام به منظور حفظ شخصيت افراد و امنيت رواني جامعه و پيشگيري از شيوع گناه، به عدم اظهار گناه توصيه كرده است اما معنايش دورويي نيست. هرگز اسلام

نمي گويد: خود را موجه جلوه ده اما مي گويد: خود را گناهكار ميان مردم معرفي نكن، بين اين دو تفاوت است در عين حال ، هيچ انساني جز معصوم نيست كه مرتكب گناه يا خطايي نشده باشد. اگر قرار باشد توصيه به برملا كردن گناهان شود، روابط بين انسان ها گسسته مي شود و حس اعتماد و اطمينان از بين خواهد رفت و سوء ظن و بدنامي گسترش خواهد يافت و...

پس چه دليل منطقي و موجه وجود دارد كه انسان گناه خود را به ديگران بگويد در حالي كه هيچ فايده اي براي انسان نداشته آثار بدي بر آن مترتب است؟!

بر ملا نكردن گناه باعث مي شود كه انسان گناه را هم چنان در وجود خود احساس كرده و اين، انگيزه توبه و راز و نياز با خدا و ارتباط با او نزديك شدن به وي را فراهم مي آورد كه هدف اساسي انسان قرب و نزديكي به خدا است.

پي نوشت ها :

1 - آل عمران (3) آيه 135.